Μέσα στήν πνευματική ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξαν πρόσω­πα, τά ὁποῖα ἐθεωρήθησαν πνευματικά ἀναστήματα μεγάλων καί ἁγίων μορφῶν καί δοξά­σθηκαν χάριν ἀκριβῶς τῶν πνευματικῶν τους γεννητόρων. Ὑπῆρξαν ὅμως καί πνευματικοί πατέρες οἱ ὁποῖοι ἀπέ­κτησαν ἀξία ἤ ἔγιναν γνωστοί ἐξ αἰτίας τῶν τέκνων τους. Συμβαίνει καί ἐδῶ ὅ,τι καί στήν φυσική ἐμπειρία: τά παιδιά πολλές φορές εἶναι δευτέρα ἔκδοσις τῶν γονέων, ἐπηυξημένη καί... βελτιωμένη. Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρει ὅτι, ὅταν ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος ἐζήτη­σε νά λάβη τό προφητικό χάρισμα τοῦ Γέροντός του, τοῦ προφήτου Ἠλι­ού, τοῦ ἐδόθη αὐτό διπλάσιο: «Καί εἶπεν Ἠλιού πρός Ἐλισ­σαιέ· αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρίν ἤ ἀναληφθῆναι με ἀπό σοῦ· καί εἶπεν Ἐλισσαιέ· γενηθήτω δή διπλᾶ ἐν τῷ πνεύματί σου ἐπ' ἐμέ· καί εἶπεν Ἠλιού... ἐάν ἴδης με ἀναλαμβανόμενον ἀπό σοῦ ἔσται σοι οὕτως,..» (Δ’ Βασ. 2,9).

 Κατακλείουμε, μέ τίς ὑπέροχες πατρικές παραινέσεις τοῦ Ἁ­γί­ου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, πρός ἕνα νέο πνευματικό πατέρα, πού διαγρά­φουν τό ὕψος καί τό μῆκος καί τό πλάτος τῆς ἀγαπητικῆς σχέσεως, πού συνδέει Γέροντα καί ὑποτακτικό ἀκόμη καί μετά θάνατον. «Ἰδού παρατίθημί σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, πᾶσαν τήν ἐν Χριστῷ Ἀδελ­φότητα, ὅπως αὐτήν εἰσδέξη. Πῶς δέ παραλάβης; Ἡλίκως δέ ὁδηγήσεις; Ποδαπῶς δέ διαφυ­λάξης; Ὡς ἄρνας Χριστοῦ. Ὡς μέλη σου φίλτατα. Θάλπων καί περιέπων καί ἰμει­ρό­μενος ἑνός ἑκάστου κατά τό ἴσον τῆς ἀγάπης μέτρον. Διάνοιξόν σου τά σπλάγχνα ἐν συμπαθείᾳ. Εἰσοίκισαι τούς πάντας ἐν ἐλεημο­σύνῃ. Τιθύνησαι αὐτούς. Ἀναμόρφωσον αὐτούς. Τελείωσον αὐτούς ἐν Κυρίῳ. Ὄξυνόν σου τήν διά­νοιαν φρονήσει. Διέγειρόν σου τό πρόθυμον ἐν ἀνδρείᾳ. Στερέωσόν σου τήν καρδίαν ἐν πίστει καί ἐλπίδι. Προπόρευσαι αὐτῶν ἐν πάσῃ ἀγαθοεργίᾳ. Προ­πολέμησον κατά τῶν νοητῶς μαχομένων. Ὑπεράσπι­σαι, διευ­θέ­τησον, εἰσάγαγε αὐτούς εἰς τόν τῆς ἀρετῆς τόπον. Κληροδότησαι τήν γῆν τῆς ἀπαθείας...».