ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ

Ἡ Ἱερά Μονή ἱδρύθηκε ἀπό τόν κτίτορά της ὡς Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή καί ἀφιερώθηκε στήν Ἁγία Τριάδα, μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη. Ἀργοτέρα ἐπεκράτησε νά ὀνομάζεται ἀπό τό ὄνομα τοῦ ἱδρυτοῦ της. Ὁ Ἅγιος Διονύσιος δημιούργησε ἕνα μνημεῖο σπάνιας ἀρχιτεκτονικῆς καὶ αἰσθητικῆς, ἰδανικὰ ἐνταγμένο στὸ φυσικὸ περιβάλλον. Χτισμένο σὰν φρούριο, ἀπὸ πέτρα καὶ ξύλο, σὲ φυσικὸ ὀχυρὸ πλάτωμα.

Μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, παρὰ τὶς πολλὲς καταστροφές, τό Μοναστήρι ἔχει συνεχῆ ζωὴ καὶ παρουσία μοναχῶν γιὰ 500 περίπου ἔτη. Λόγω τῆς προσωπικότητας τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἔγινε σύντομα εὐρύτερα γνωστὸ καὶ ἀνέπτυξε μεγάλη πνευματικὴ δραστηριότητα, κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ ἱδρυτῆ του. 

 Αἰῶνες πρίν, ἡ φήμη τοῦ παλιοῦ Μοναστηριοῦ, ξεπέρασε τὰ ὅρια τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, φτάνοντας ὡς τὴν τσαρικὴ Ρωσία.

Ἀλλὰ καὶ σήμερα, χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ τὶς γύρω ἀλλὰ καὶ μακρινὲς περιοχὲς ἀνεβαίνουν νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν στὸν Ἅγιο.