Ἀπ΄ αὐτή τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων γίνεται φανερό τό πόσο ὁ ἄνθρωπος ἐξέπεσε τοῦ ἀρχικοῦ του σκοποῦ μέ τό νά περιορίζεται στόν ἐπιστημονικό τρόπο ἐρεύνης τῆς φύσεως καί τήν χρησιμοθη­ρική ἐκμετάλλευση αὐτῆς, τά ὁποῖα καθίστανται ἐμπόδια τελικά γιά τήν ἐν Θεῷ ἀνάπτυξη τῆς φύσεώς του.

"ἄν κοιτάξωμε μέ τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς τό μεγα­λειῶδες θέαμα πού ὁ Θεός μᾶς φανέρωσε στήν δημιουργία τοῦ κό­σμου, στήν κατ΄ εἰκόνα καί καθ΄ ὁμοίωση κατασκευή τοῦ ἀνθρώ­που, θά δοῦμε ὅτι τό νά εἴμαστε μέ τόν Θεό καί νά ἀποκτήσωμε μέσα μας τήν ζωή σέ ὅλο τό πλάτος τό κοσμικό καί τό θεῖο δέν μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε στήν περιορισμένη καί μικρή καθη­μερινή ζωή μας. Γιατί οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἔντονα τήν σύγχρονη πραγματικότητα, ἔγιναν ἀδιάφοροι γιά τήν σωτηρία τους, δέν ἀναζητοῦν τήν θεία ζωή, περιορίζονται στά σχήματα τῆς σαρκικῆς ζωῆς, στίς καθημερινές ἀνάγκες, στά πάθη τοῦ κόσμου καί τίς συμβατικές πράξεις. ἄν ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ΄ εἰκόνα Του πλασμένος καί ὀφείλει νά ὁμοιάση μέ Αὐτόν, τότε ἠ ἀποκλει­στική ἐνασχόληση μέ τήν συμβατική κοσμική ζωή ὁδηγεῖ στόν θάνατο τοῦ προσώπου καί τόν ἀποκλεισμό μετοχῆς στά αἰώνια ἀγαθά Του".

ἄν θέλουμε νά τοποθετήσουμε τήν πνευματική ζωή στήν καρδιά τῆς ζωῆς μας ὀφείλουμε νά ζήσωμε ὀρθόδοξα, δηλαδή νά ἀντιστρέψουμε τήν παροῦσα κατάσταση. Νά μήν ὀργανώνουμε τήν ζωή γύρω ἀπό τά ἀνθρώπινα πάθη καί νά βάζουμε τήν πνευματική ζωή στό περιθώριο, ἀλλά νά ἀκολουθήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί νά μή ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἰδέες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή σοφία. Ἡ σοφία τοῦ κόσμου αὐτοῦ δέν μπορεῖ νά σώση τόν κόσμο. Τά κοινοβούλια, οἱ κυβερ­νήσεις, οἱ πολυσύνθετοι ὀργανισμοί τῶν πιό ἀναπτυγμένων συγ­χρό­νων κρατῶν τῆς γῆς εἶναι ἀνίσχυροι. Ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρ­θο­δοξίας προσφέρει τόν οὐσιαστικώτερο πολιτισμό στόν ἄνθρωπο πού εἶναι ὁ πολιτισμός τῆς ψυχῆς του. Ἡ ἐπί γῆς ἀναμάρτητη ζωή του ἀνοίγει τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ. Δέν εἶναι ὁ πλοῦτος τῶν γνώσεων πού σώζει τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ ἀναμάρτητη ζωή πού μᾶς προετοιμάζει γιά τήν ζωή μέ τόν Θεό στόν μέλλοντα αἰῶνα.

Ὁ π. Σωφρόνιος, ἕνας σύγχρονος ἅγιος καί μέγας θεολόγος τοῦ αἰώνα μας, λέει τά ἑξῆς: "Ὁ Χριστός προσέφερε τήν θεία Του ζωή σ΄ αὐτούς πού εἶναι πλασμένοι κατ΄ εἰκόνα Του, ἀλλά ἔλαβε ὡς ἀπάντηση τό μῖσος. Σήμερα, μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμοῦ, τί βλέπουμε; Ὁ σύγχρονος κόσμος χάνει ὅλο καί περισσότερο τόν Χριστό, τήν ζωή τήν αἰώνια. Τό βαθύ σκοτάδι τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν, τό μῖσος, ἡ καταδυνάστευση, οἱ πόλεμοι ὅλων τῶν εἰδῶν, διαμορφώνουν τήν γήϊνη ὕπαρξή μας. Στήν προ­κειμένη κατάσταση ὁ Χριστός δίνει σ΄ αὐτούς πού ἀποφασίζουν νά τόν ἀκολουθήσουν τήν ἐντολή "ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν". Γιατί ὁ κόσμος φοβᾶται ἕναν τέτοιο Θεό; Μπορεῖ κανείς νά βρῆ καλύτερη ἀρχή ἀπ΄ αὐτή; "Εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν;".

Τό κέντρο τῆς δοδασκαλίας τῆς πίστεώς μας εἶναι ἡ ἀγάπη. Μέσα σ΄ αὐτό τό κλίμα ἀποκαλύπτεται ὁ ἀληθινός Θεός, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: "Ἐάν τις ἀγαπᾶ με τόν λόγον μου τηρήσῃ καί ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ΄ αὐτῷ ποιήσωμεν". "Ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό ἅγι­ον, ὅ πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, Ἐκεῖνος ὑμᾶς διδά­ξει πάντα".